NC Nomin Part 4

พรึบ!!

" อ๊ะ! "

เป็นครั้งที่สองที่ร่างบางของแจมินถูกเหวี่ยงขึ้นไปเตียงด้วยแรงที่มากกว่าเดิม  เขาเริ่มจะหมดแรงสู้อีกคนแล้วจริงๆ  ร่างสูงของเจโน่เดินเข้ามาใกล้ร่างบางที่พยายามขยับตัวถอยหนี ดวงตาคมฉายแววน่ากลัวมากกว่าที่เคย  แจมินที่เห็นแบบนั่นรีบหลบไปอีกอยู่มุมของเตียงอย่างหวาดกลัว

" จะไปไหน! "

แต่ทว่าข้อเท้าเล็กสองข้างก็ถูกมือใหญ่ของคนใจร้ายกระชากจนร่างเล็กถอยร่นลงมาใกล้ ก่อนจะใช่ร่างหนาของตัวเองกดทับร่างบางที่ดิ้นพล่านไว้อย่างรวดเร็ว

เขาคงหนีไม่พ้นแล้วจริงๆ

" ปะ...ปล่อย !  " เสียงเล็กสั่นเครือ ขอบตาเรียวร้อนผ่านก่อนน้ำใสๆจะค่อยๆไหลลงมาจากดวงตาคู่สวยเพราะความกลัวที่มี

" ทำไม! กลัวไม่ได้เงินเหรอ!"  มือหนาจับล็อคของมือเล็กของอีกคนแน่นก่อนจะออกแรงกดจนจมไปกับที่นอนกว้าง

" พวกเสี่ยนั่นมันทำแบบไหนหรอ นายถึงยอม " ไม่พูดเฉย เจโน่กวาดไล่สายตามองเรือนร่างของคนใต้ร่างอย่างช้าๆ นับเป็นสายตาที่บ่งบอกว่าเขากำลังดูอีกคนมากแค่ไหน

 นอกจากจะเจ็บปวดจากสายตาที่ดูถูกกันมากแล้ว แจมินยังต้องเจ็บปวดกับคำถามของคนที่ไร้หัวใจอย่างเจโน่อีกซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่เรื่อย


" นายพูดอะไร ㅠㅠ ฉันไม่เข้าจะ....!!!  อื้ออ~ "

ไม่รอให้อีกคนพูดจบสัมผัสอุ่นจากริมฝีปากหนักกดเข้าที่ริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว ลิ้นหนาของคนที่ชำนาญกว่าอย่างเจโน่สอดเข้าไปในโพรงปากเล็กอย่างง่ายดาย ก่อนจะตวัดเกี่ยวลิ้นเรียวที่พยายามถดถอยหนีอย่างคนจูบไม่เป็น

" อึก! ㅠㅠ " เพราะแจมินที่ขาดอากาศหายใจนานเริ่มหายใจติดขัด คนใจร้ายอย่างเจโน่จึงยอมถอดจูบจากริมฝีปากบางที่ถูกรังแกจนบวมเจ่อ ก่อนจะเลือนจมูกโด่งซุกไซร้ลงบนซอกคอขาวไร้ความปราณี อย่างคนเอาแต่ใจ 

" จะเอาเท่าไหร่ดีล่ะ ค่าตัวนายน่ะ ! "

" มะ...!! "


แคว้กกก!!!

มือหนากระชากเสื้อตัวบางของแจมินขาดกว้างจนเผยให้เห็นผิวเนียนขาว ก่อนเลือนลงต่ำทำเอาคนตัวเล็กพยายามดิ้นหนีมากขึ้นทุกที

ได้โปรดล่ะ อย่าทำอะไรเขาเลย  ร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งตัว สองแก้มเนียนอาบไปด้วยน้ำตาที่ไหลลงมาไม่ขาด เพราะความกลัวที่มากขึ้นทุกที


“ ยะ..อย่า! ไม่นะ! ㅠㅠ ”

" ทำอย่างกับไม่เคย! " น้ำเสียงติดจะหงุดหงิดที่คนตัวเล็กขัดขืน

เจโน่กำลังเข้าใจเขาผิด เจโน่กำลังเข้าใจเขาผิดได้ยินมั้ย ㅠㅠ อยากจะตะโกนออกไปแต่มันก็ตะโกนไม่ออก เจโน่ไม่ยอมฟังเขาบ้างเลยสักนิด

แคว้กกก !!!

และแล้ว กางเกงตัวเล็กก็ถูกฉีกขาดอย่างง่ายดายด้วยแรงที่มาก ไม่ปล่อยให้อีกคนได้หนี     ร่างสูงขึ้นคล่อมร่างเล็กที่เปื่อยเปล่าอีกครั้งในทันที

" ปล่อยย!! ฮืออ ㅠㅠ "

สองมือเล็กระดมทุบแผกอกของอีกคนสุดชีวิต แต่ก็ถูกมือใหญ่จับกุมแล้วกดมันลงกับเตียงผืนใหญ่อีกครั้ง

เพราะแจมินเอาแต่ดิ้นไม่หยุดทำให้ใบหน้าหล่อคมฉายแววหงุดหงิด แรงที่กดลงมายังข้อมือเล็กบ่งบอกได้ดีว่าเจโน่กำลังอารมณ์เสียมาก

“ ไม่นะ ! ฮืออ แม่~  ช่วยด้วย!! ~”

“ อยู่เฉยๆ!! ”


ริมฝีปากบางถูกริมฝีปากหนักช่วงชิงอีกครั้งก่อนเปลี่ยนตำแหน่งมาบนผิวแก้มเนียน 

   เจโน่ ค่อยๆเลื่อนต่ำลงมากดจูบแต่งเต็มรอยแดงที่ซอกคอขาวไม่หยุด กลิ่นกายเฉพาะตัวของคนตัวเล็กตอนนี้ทำมันให้เขาอดใจไม่ได้จริงๆ

“ อ่อยฉันสิ! เหมือนที่ทำกับไอ่พวกเสี่ยนั้น! ”

“ ไม่!  นายมันปีศาจ!! ฮืออ~! ”  ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยน้ำตาจนดวงตาแดงก่ำ

“ หึ! "


“ มะ..ไม่ ฮืออ~ ”

ขาขาวเนียนหุบเข้าหากันเพื่อปกป้องสิ่งต้องห้ามแต่มือหนากับจับแยกออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปใกล้

“ฉันไปทำอะไรให้นาย! ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย ฮือ~ ”

เจโน่ไม่ได้สนใจสิ่งที่อีกคนพูดเลยซักนิด  มือหนาลูบสัมผัสหน้าท้องแบนราบที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจของอีกคน

“ อื้อ~ อย่า! เอามือออกไปนะ  ฮืออ ~!! ”


 ไม่รอให้อีกคนตั้งตัว คนใจร้ายจัดการแยกขาเรียวทั้งสองให้อ้ากว้าง ก่อนจะจัดการจ่อแท่งเนื้อร้อนขนาดใหญ่ของตัวเองเข้าไปยังช่องทางคับแคบโดยไม่มีการหล่อลื่นใดๆเต็มแรง

“ อ๊ะ! อื้ออ!  ไม่เอา~ เจ็บ! เอาออกไป ฮืออ~! “

“ ร้องออกมา!”

“ เอาออกไปนะ~! มะ..ม่ายย~! ฮือ! ”

สัมผัสเจ็บปวดที่ไม่เคยได้รับ ทั้งจุก ทั้งคับแน่นจากแก่นกายใหญ่ทำให้คนตัวเล็กดิ้นพล่าน ทุรนทุรายหนักกว่าเดิม  ทั้งที่อีกคนยังไม่เริ่มขยับตัวเลยด้วยซ้ำแจมินก็เหมือนจะตายอยู่แล้ว เรี่ยวแรงที่ลดน้อยลงจากดื่ม ลดลงไปอีกทุกที เมื่อต้องตกเป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียว


ใบหน้าสวยที่เปียกเปื้อนไปด้วยน้ำตาส่ายหน้าไปจากความเจ็บปวด สองมือเล็กพยายามผลักดันอีกคนให้หยุดการกระทำที่ป่าเถือน แต่ทว่าท่าทีแบบนี้กับเพิ่มอารมณ์ให้คนอยู่เหนือกว่าอย่างมาก

 ร่างสูงเริ่มขยับจังหวะสะโพก  เข้าออกช้าๆเพราะช่องทางนุ่มไม่ได้รับการหล่อลื่นก่อน แถมยังรัดตอดเข้าแน่นจนทำให้ไม่สามารถขยับตามใจได้

เลือด!

  เมื่อเริ่มขยับตัวเจโน่ก็ดูจะตกใจเล็กน้อยเมื่อพบว่าเลือดไหลออกจากช่องทางรัดตอดของอีกคน

ครั้งแรกงั้นหรอ? 


" เจ็บ ฮืออ~ "

แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขาหยุดอารมณ์กามของตัวเองได้แล้ว

คงมีแต่ของเหลวสีแดงเข้มที่ซึมผ่านเนื้อผิวบางฉีกขาด มีแต่ความคับแน่นยังคงบีบรัดความแก่นกลางที่สอดใส่เข้ามา

“ อื้อ~ อ๊ะ! ”

แจมินยกมือขึ้นปิดปากแต่ก็ไม่สามารถปิดเสียงหวานของตัวเองได้เลย ส่วนมือเล็กอีกข้างจิกกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น

เพราะความเจ็บปวดที่ไม่เคยได้รับ ทำให้เขาอยากจะหายไปจากโลกนี้ในตอนนี้เลยจริงๆ ร่างเล็กเหมือนถูกหั่นออกไปเสี่ยงๆ เมื่อร่างสูงข้างบนเพิ่มจังหวะกระแทกเข้าไปอย่างถี่ยิบและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนร่างบางตัวโยกตามจังหวะกระแทกของอีกฝ่าย

“ อ๊ะ!  อึก!! เจ็บ ~ ฮืออ~”

แม่ครับ ~ แม่ช่วยมินด้วย ฮืออ~


คนใจร้ายถอดแก่นกลางออก ก่อนจะดันเข้าไปใหม่จนสุดแท่งรวดเดียวจนร่างบางกระตุกวูบ ดวงตาพร่ามัวไปชั่วขณะเพราะเจ็บเกินกว่าจะรับไว้ เมื่ออีกคนออกแรงกระแทกเข้ามาลึกเกินกว่าเดิม

“ อ๊ะ! ไม่เอา~  อื้ออ ! เจ็บ~!  ฮืออ”

“ อ้าา~! แน่นชิป! “

เจโน่จับพลิกคว่ำร่างบางที่อ่อนปวกเปียกให้หันหลังทั้งที่ส่วนเชื่อมต่อยังคงคาอยู่แบบนั้นก่อนจะออกแรงขยับตามใจตัวเองต่ออย่างรุนแรง

" เจ็บ ~ ฮืออ ฉันเจ็บ ㅠㅠ " แจมินไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะได้รับสัมผัสที่เจ็บปวดมากมายขนาดนี้ เขาทำอะไรผิด ทำไมเจโน่ถึงต้องใจร้ายกับเขามากขนาดนี้ ดวงตาเรียวบวมช้ำจากการร้องแทบขาดใจ

คนเอาแต่ใจที่เหมือนจะพอแต่ก็ไม่ยอมพอสักที กายหวานของคนตัวเล็กที่บิดเร้าไปมาจากความเสี่ยวซ่านผสมกับความเจ็บปวดเพิ่มอารมณ์ให้เขาเป็นอย่างดี จนปฎิเสธไม่ได้ว่าเจโน่กำลังติดใจกายหวานของแจมินเข้าแล้ว

มือหนาจับคนตัวเล็กที่แทบจะหมดสติให้ลุกขึ้นมาอยู่บนตักเขา  แจมินไม่มีแรงแล้วจริงๆ  มือเรียวจับสะโพกเล็กให้ขยับขึ้นลงเข้ากับจังหวะเอวของเขา จนร่างบางจุกที่ท้องน้อยไปหมด มือเล็กสองข้างยันหน้าท้องแกร่งหวังจะถอยหนี แต่มือหนาของแน่นกับล็อคเอวบางแน่น

“ อ๊ะ.. อื้อ”

ความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเพียงไม่นาน แจมิน ยกมือขึ้นปิดปากอีกครั้งเพื่อปิดเสียงครางของตัวเองเพื่อไม่ให้เจโน่ได้ใจไปกว่านี้

“ เอามือออก”

“ ฮือออ~ㅠㅠ ”

คนตัวเล็กหอบเหนื่อยเริ่มหายใจโรยรินแต่เจโน่ก็ยังใจร้ายไม่หยุด

“ ครางออกมา!!”

แจมินไม่ยอมลดมือลงตามที่อีกคนบอกเอาแต่ส่ายหน้าร้องไห้อย่างเจ็บปวด

“อะ..อึก! ㅠㅠ ”

เพราะร้องไห้หนักมากสายตาเริ่มพร่ามัวไปหมด ความเจ็บจี๊ดกำลังเล่นงานคนตัวเล็กอย่างหนัก ลมหายใจหอบถี่ๆขาดหายเป็นห้วงๆ รู้สึกร่างกายอ่อนเพลียและไร้เรี่ยวแรงที่จะหนี

เจโน่วางแจมินให้นอนราบไปอีกครั้งทั้งที่สะโพกสอบยังคงกระแทกจังหวะร้อนแรงไม่หยุด ไม่มีเสียงครางหลุดลอดออกมาจากคนตัวเล็กเลยแม้แต่นิดเดียว ทำให้เจโน่ดูจะหงุดหงิด

“ ฉันบอกให้ครางออกมา!! ”

คนตัวเล็กได้แต่ส่ายหน้าไปมา เข้าไม่ไหวแล้วไม่ไหวแล้วจริงๆ คนใจร้ายอย่างเจโน่ที่เห็นอย่างนั้นขยับสะโพกเร่งเร้าจังหวะถี่ยิบเป็นเท่าตัวจนหวังให้แจมินหลุดครางออกมา

“ อ๊ะ! ยะ หยุด! หยุดได้แล้ว~ ฮืออ~”

“ อ้า~ ”

ดวงตาเรียวเริ่มจะปิดลง ตาลาย ปวดหัว เขาเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมดแล้ว ร่างเล็กเริ่มนิ่งไม่ขัดขืนทำให้เจโน่ที่กำลังจะถึงจุดสุดยอด เร่งจังหวะเข้าออกอีกครั้ง

ก่อนจะหยุดค้างส่วนที่ยังคงเชื่อมต่อกันของตัวเองอยู่แบบนั้น  น้ำขุ่นสีขาวของเจโน่ถูกปล่อยภายในช่องทางรัดตอดก่อนใบหน้าคมก้มกดจูบซุกไซร้ซอกคอขาวเนียน

พอแล้ว ~ ฮือ

“ อ๊ะ ~ เจโน่~! ฉันเจ็บ~ !! ฮือออ ~”

ใครบอกว่าเขาจะพอล่ะ เป็นอีกครั้งที่ร่างบางถูกดึงขึ้นมาอยู่บนตักของเจโน่อีก แจมินสะดุ้งเฮือก เพราะแท่งร้อนใหญ่ยังสอดคาอยู่แบบนั้น ทำเอาแจมินถึงกับครางชื่ออีกคนออกมา นั้นทำให้คนใจร้ายยกยิ้มอย่างคนชนะ

สะโพกหนักกระแทกเข้าออกถี่ยิบและนานกว่าเดิม จนคนตัวเล็กเอนเอียงจะล้มลงมาด้านหลัง แต่มือหนาประคองรับไว้ซะก่อน  เสียงเนื้อร้อนกระทบกันดังสอดรับไปทั่วห้อง

เจโน่เริ่มลดจังหวะช้าลงก่อนกระแทกเน้นๆ เขาออกอยู่สองถึงสามครั้ง คนตัวเล็กบนตักกระตุกเกร็ง เมื่อรู้สึกถึงสูงสุดของห้วงอารมณ์ใคร่

แจมินที่พยายามประคองสติของตัวเองสุดๆแต่เหมือนว่าเขาจะสู้ไม่ไหวแล้วจริงๆ

ฟุบ

คนตัวเล็กหมดสติฟุบเข้าที่อกแกร่งของเจโน่ อีกคนที่เห็นแบบนั้นค่อยๆถอดแก่นกลางของตัวเองออกมา ช่องทางรัดตอดเปียกชุ่มไปทั้งน้ำขุ่นสีขาวของเจโน่และเลือดของแจมินที่ไหลเปื้อนขาเรียวสวย


เจโน่ว่างร่างเล็กให้นอนลงไปไม่ลืมที่จะดึงผ้ามาห่มคลุมให้ ก่อนจะทิ้งร่างของตัวเองลงนอนข้างๆคนตัวเล็ก
               ..........กลับไปอ่านต่อตอนที่ 4 นะคะ..........